İBBŞT BAŞ DRAMATURGU Dilek Tekintaş’ın Yorumu

Türkiye Kayası oyunu üzerine yazdığım yazının altına “Dilek” imzalı bir yorum yazılmış. Yazımı yayımlamadan önce  Türkiye Kayası ile ilgili yazdığım birkaç twit’ten sonra İBB Şehir Tiyatroları “baş dramaturgu ve edebi kurul üyesi” olduğunu söyleyen Dilek Tekintaş beni telefonla aramıştı. Telefonda bana söyledikleri ile yazılan yorum arasındaki benzerlikler nedeniyle yorumun da Dilek Tekintaş’a ait olduğunu düşünüyorum.

Yorum şu:

“Sizin bu Çabalı haliniz iç acitici,gene aynı yerde debelenip durmak,Kraldan çok Kralci tavriniz ,herseyi sadece araştırarak öğrenmek zorunda olmanızdan kaynaklanıyor sanırım .Gec kalınmış maalesef belli ki yoruyor da.Yoksa neden ısrarla uğraşır ve ayıp etmekte devam eder ki insan?Kendi bilgi ve pratiginizle baktiginiz ve yordugunuz durumların hepsinde yanlışlar var.Ya zevksizsiniz ya kendinize biçtiğiniz şeyi o neyse becerememenin ofkesiyle düşmanlık alanı yaratarak gündem kisisi olma telasindasiniz.Dramaturgi hakkında dışardan araştırma yaparak edindiğiniz bilimsel ! saptamalariniz neyse dramaturglar hakkında ki kelamlariniz da hudutların ötesinde.Canınızın her istediğini soyleyemezsiniz Melih bey.Size göre yapılmadığı gibi size sorulacak da değil.Elestiri yaparken (niye yapılır öğrenin önce ) zaaflarımızdan arinmaliyiz.Ogreten tavrım sürekli cahil ve cüretli insanların her yerde olmasından duydugum rahatsizliktandir.Mesleki değil kişisel yazdım size.Dilek”

Dilek Tekintaş, telefonda aşırı bir tedirginlik hali içinde idi; söylediklerinden özellikle Yeşim Özsoy Gülan ile aralarında yaşandığını hissettiğim anlaşmazlığı dile getiriyor;  kendini savunurken beni de  Gülan’la birlikte hareket etmekle suçluyordu.  Kendisine Gülan, Galata Perform, Ve Diğer Şeyler Topluluğu ile ilgim olmadığını defalarca belirtmiş olmama rağmen “takıldığı” bu husus, bir yazara yapılan muamele hakkındaki görüşlerimi duymasına engel oluyordu. Bu alışılmadık bir davranış değil. Ama bu denli bir hassasiyet de aslında yapılandan duyulan suçluluğun da bir belirtisi oluyor çoğu kez. Dilek Tekintaş’ın tekrarlarından anladığım, İBB Şehir Tiyatroları’nda sahnelenen oyunun yeniden yazıldığı, ilk yazılan metin ile ilgisi olmadığı bu nedenle telif konusunda kuruma bir yükümlülük getirmediği idi. Hatta “dramaturjik” denilen ama aslında oyunun esasını değiştiren  “düzeltmelerin” de salt bu nedenden dolayı yapıldığını gösteriyordu.  Tekintaş’ın tavrından bunun sanki “kendi” tarafından bulunmuş bir “çözüm” olduğu; bu konuda kurumu sanki kendisinin ikna ettiğini bundan sonra konu ile ilgili bir sorun yaşanır da Galata Perform’a telif ödenmek durumunda kalınırsa kendisinin zor durumda kalacağı anlaşılıyordu. Bu, “kraldan çok kralcı” bir tavırdı.

Dilek Tekintaş’a düşüncelerimi yanlış bulduğunu belirttiğine ve de kendi yaptıklarının doğruluğuna inandığına göre bana aldırmamasını söyledim. Tekintaş, sadece kendi haklılığını inatla savunmakla  kalmıyor beni ikna etmek için “debeleniyordu”. Bana göre “suçluların telaşı” içinde idi. Hâli “içimi acıttı”. Dilek Tekintaş’ın telefondaki  “çabalı hali” yazımı etkileme gayretinden kaynaklanıyordu. Şimdi de yorumunda yazımın içindeki pek çok hususla ilgili HİÇ bir ŞEY söyleyemiyor, SALDIRIYOR!  Ancak bunu yaparken soyadını yazmaktan korkuyor. Yâni, BAŞ DRAMATURG VE EDEBİ KURUL ÜYESİ, “kendisi” olma cesaretini gösteremiyor, bir “ünvan”dan ibaret kalıyor.  

Bugüne kadar yazdığım yazılarla ilgili hakaret içeren pek çok yorum duydum. Edilen hakaretlere aldırmadığımı, hakaretleri yazanın ruh ve zihin dünyasının bir göstergesi saydığımı her zaman belirttim. Aynı şekilde düşünmekle beraber bu kez durumun farklı olduğu kanaatindeyim. Zira her ne kadar “kişisel yazdım” diyorsa da yukarıdaki yorum, ödenekli bir tiyatronun “baş dramaturgu ve edebî kurul üyesi”ne ait. İBB Şehir Tiyatroları Yönetimi bu konuyla ilgili suskun kalır gerekeni yapmazsa  bir memurunun görüşlerini paylaştığını; o memurunun kurumun oyunu ile ilgili yazılan bir yazıya gösterdiği hakareti sahiplendiğini anlamış olacağız. Üzüntü vermesi gereken asıl meselenin de  100 yıllık bir kuruma yakışmayacak kadar "düzeysiz" bir yorumun “resmi görüş” halini almasıdır ki bu, hakaretten daha çok düşündürücüdür.      

Yorumu birkaç kez  okudum.  Dilek Tekintaş kendince “saydırmış”: “Yanlış, zevksiz, beceriksiz, bilgisiz, cahil ve cüretli.”  Önünde kendime olan saygım nedeniyle eğiliyorum: “Bendeniz de Cyrano de Bergerac!” Yazım da “eldivenim”dir.

Melih Anık