Oyun okumadan yönetmen ve dramaturg ödülü veren tüm jüri üyelerine...
Yakup Almelek eminim ki tiyatroyu seviyor. Eminim ki dünyaya
‘gören’ gözlerle bakıyor. Gördüklerini tiyatro yoluyla anlatmaktan mutluluk
duyuyor. Ancak Uyanış, bir oyun teksti
olarak sorunlu bir metin. Bana Nâzım
Hikmet, Necip Fazıl Kısakürek, İbsen, Shakespeare esinlenmeleri ile dolu,
karışık, karmaşık bir metin gibi geldi. Konunun sahneler ve dialoglar hâlinde
yazılmasının ‘tiyatro olmaya’ yetmediği çok açık. Belki de bir hikâye olarak
çok da güzel olacak bir konu, tiyatro olmaya zorlandığı için, içinde taşıdığı hassasiyetleri tam olarak ortaya koyamamış. Okuduğunuzda,
derinliği olmayan, çok uzun , sadece olaylar dizisinin anlatıldığı düz bir metin
ile karşı karşıya kalıyorsunuz. Bu nedenlerle Uyanış’ı seyretmek için içimde
bir arzu duymadım. Bir gün, oyun fotoğraflarını gördüm. O zaman oyunu seyretmeye
karar verdim.