Trabzon Devlet Tiyatrosu turne yaptı da “Ben, Feuebach”ı
seyretme keyfini yaşadık. Oyun seyircinin yakın ilgisi ile karşılandı, biletler
tükendi . Ben seans öncesi bilet iadesi nedeniyle son anda yer buldum.
Sinema salonu olarak bile yeterliliğinden kuşku duyduğum
Cevahir Salonları’ndan birinde tepelerden aşağıya bakarak seyrettim oyunu. Bir
tarafımda bir turizmci diğer tarafımda gövdesine baktığınızda mesleğini tahmin
edebileceğiniz bir aşçı koltuk komşularım idi. Aşçı çalıştığı iş yerinden
arkadaşları ile gelmiş, dört kişilik bir ekiptiler. Her hafta bir oyun
seyrediyorlarmış. Turizmci genç adam ise Hakan Meriçliler’i Yalan Dünya’dan çok beğenirmiş onun için gelmiş. İçimden
“size göre değil bu oyun, birazdan uyursunuz” dedim. Oyun sonunda
“utandım”. Yan yana oturup “seyir hâlindeki”
tepkilerine şaşırdığım eleştirmenlerden çok daha anlamlı tepkiler verdiler oyun
süresince. Oyun sonundaki alkışlarının samimiyetine inandım. İçim sevinç ve
umutla doldu.